Լիլիթ Ազիզխանյանը մեծ նապաստակ ձու-ձու կակա է նվիրել Դավթին, որ պահվել է սառնարանում՝ Դավիթ Բլեյանին որպես անակնկալ հայտնվելու համար… Հիմա, երբ Դավիթն արթնացել է քնից առավոտ շո՜ւտ՝ լրիվ ինքնուրույն-մենակ, իր ամենասիրելի «Արև-արև» երգերը լսել, վայրի կատվազգիների նման լողը տվել, փաթաթվել սրբիչում, իսկն անակնկալի հայտնվելու պահն է…
— Իսկական առյուծի համար է անակնկալը,- պայծառանում է մեր հերոսն ու, սրբիչի մեջ փաթաթված, հոշոտում է նապաստակը… Հետո, ավելի ուշ, հարցնում է.
— Պապ, առյուծը գայլի ու աղվեսի պես նապաստակ է՞լ է բռնում-ուտում, երբ շա՜տ է սոված լինում, բիզոն-եղնիկ-վայրի ցուլ չի հանդիպում… Պապ, նապաստակն էլ համո՜վ է շատ…
Իսկ ձու-ձու կակա նապաստակներից դուրս եկած բազմագույն ճագարներն իր գազանանոցն են համալրում… Ո՞վ կմտածեր, որ Դավթի նախկինում կերած ձու-ձու կականերից դուրս եկած փոքրիկ գազանները՝ իր նվեր ստացած մյուս գազանիկների հետ կազմելու են Դավթի մեծաքանակ խաղադարանը, ու Դավիթն ամեն երեկո-առավոտ (մարտի այս օրերին) պարտեզ-պարտեզ է խաղալու մայրիկի հետ… Ընձուղտ-մայրիկը հինգ տարեկանների դաստիարակն է, որ ընդունում է մեր պարտեզ եկող գազանիկներին… Ու Արմինե-մայրիկ դաստիարակը, որքան էլ հոգնած՝ հարկադրված է խաղաղ-ուրախ դիմավորել Դավթի գազանիկներից յուրաքանչյուրին, ստեղծել իրական երկխոսություն՝ Դավթի կյանքից…
Շախմատի մրցաշար Գեղարվեստի տանիքում:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:
Մարտի ութը՝ անկախության հայելի: Այս հրապարակումը կկարդա՞ իմ օրագրի ընթերցողը, որպես հրավեր՝ ընթերցման, առանձնացնում եմ վերջնագիրը. «Շնորհավոր ձեր տոնը, կանայք, թեև շատ ավելի կարևոր է ստեղծել պետություն, որտեղ առօրյան ավելի շատ շնորհավորանքների առիթներ կմատուցի բոլորին»:
«Ամազոն»-ի գործադիր տնօրեն Ջեֆ Բեզոսի երեք հարցերը, որ նա տալիս է աշխատանքի ընդունելիս, կարո՞ղ են դառնալ, դարձե՞լ են կրթահամալիրի կադրային համալրման երեք կարևոր հատկանիշները:
Գեղարվեստի գարունը:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:
Գեղարվեստի վեց տարեկան դարձածների «Ամեն օր պլանշետ» նախագծում ծնողների, հատկապես, երիտասարդ հայրիկների ներգրավումը համարում եմ սկզբունքային… ցուցանիշ ու բեկում Անահիտ Հարությունյանի ու Զառա Առաքելյանի՝ կրթահամալիրով մեկ նախագծի զարգացում… Գրել-կարդալը, հաշվելը, թվերի-բառերի հետ ազատ խաղալն ընտանեկան մանկավարժության, երեխայի ընտանեկան գործունեության բովանդակություն և արդյունք պիտի դառնա, իսկ պլանշետը՝ ծնողին ու երեխային այսպիսի գործունեությամբ միավորող-կազմակերպող հարմար ուսումնական գործիք… Ոչ միայն՝ առ պլանշետը (հայրիկի-մայրիկի), զբաղվի, մեզ մի խանգարի, մեզ թող հանգիստ, քեզնից առժամանակ պրծնենք, նաև խելացի-մտածված ուսումնական գործիք… Գրել-կարդալ, հաշվել-գումարել-հանել, չափել, նկարել-լուսանկարել, ձայնագրել-տեսագրել…ռուսերեն-անգլերեն լսել-խաղալ-սովորել երեխան կարող է և պիտի կարողանա մեր ընտանիքում մինչև վեց տարեկան դառնալը… Իսկ այսպիսի խաղեր-թատրոնները, ընթերցանությունները երեխայի զարգացման բնական ընթացքն են` TV և ինտերնետ դիտումների հետ միասին…
Պլանշետը Դպրոց-պարտեզի 2-4 տարեկանների խմբում:
Լուսանկարները՝ Կարինե Խառատյանի:
Տիկին Ֆրիդայի՝ Տիգրան Հայրապետյանի մայրիկի տանը մոռացավ Դավիթն իր փոքրիկ ամենագնացը, որ համառորեն տեղադրեց տան պահարանի դարակում… Մենք հատուկ ընտրել էինք մետրոյով երթևեկը և մետրոյի «Գարեգին Նժդեհի» անցումում մեզ ոչինչ չէր մնում. պետք էր մտնել գրախանութ, որտեղ մեքենաների և խաղալիքների մեծ ընտրություն կար… Հետաքրքիր էր՝ ինչ է ընտրելու Դավիթը… Սկզբում` մի նոր մեքենա, որից չուներ… Հետո դրեց տեղը: Վաճառող երիտասարդը շա՜տ բարեհամբույր էր… վերցրեց չորս շնից և տիրոջից կազմված խաղատուփը՝ փոքրիկ մի թատրոն`գազանիկների ու գազանավարժի… Ամբողջ օրը, մետրոյով-մեքենայով` մինչև մեծ հարսիս տուն, տանը՝ ուսանող Յուրչոյի՝ մեծ եղբորս թոռներ Յուրա, Ռոզալիա Բլեյանների հետ, ոչ միայն խաղաց ու խաղաց, այլև խաղը շարունակեց տանը՝ մինչև քնելը, ինքնուրույն… Խոսում է ու խոսում՝ միայն՝ մի խանգարեք, իսկը ձայնագրելու-տեսագրելու նյութ է՝ դիտարկող, հետազոտող մանկավարժ-ծնողի համար…Կրթահամալիրի մանկավարժական լաբորատորիան ո՞նց է համակարգում հետազոտող ուսուցչի ընտանեկան գործունեությունը. ես հո ձեր թշնամին չե՞մ դառնալու…
«Ծիր կաթին» տպագիր երկշաբաթաթերթի ու նրա ներդիր «Մենք»-ի, որ միշտ, պարզվում է, հովանավորվել է մեթոդական ծառայության ղեկավար Գևորգ Հակոբյանի կողմից, ընթերցումն այս օրերին շարունակվում է… Այս անգամ առանձնացրի «Մենք»-ի փոքրիկ հարցազրույցը Գևորգ Հակոբյանի հետ… Սրանից էլ լավ արձագա՞նք կրթահամալիրում՝ շնորհիվ մեդիայի, ալամ աշխարհում այսօր մեկնարկած բաց հասարակագիտական ստուգատեսին` մասնավորապես, նրա «Լրագրողական նախագիծ» և «Փորձի հաղորդում» անվանակարգերին…
Եվ այսպես, «Մենք»-ը նորից ձեզ հետ է: Ասեմ, որ «Մենք»-ի հովանավորն է Մեթոդական կենտրոնի տնօրեն Գևորգ Հակոբյանը:
Ի՞նչ… Ո՞վ է նա: Մի՞թե չգիտեք: Ոչինչ: Կփորձենք ներկայացնել նրան:
Հետաքրքիր անձնավորություն է՝ միջին տարիքի, սև, գանգուր մազերով և, իհարկե, հայ տղամարդուն բնորոշ քթով: Ճաշատեսակներից նախընտրում է բորշչը: Նրան գրավում են այն բոլոր խաղերը, որոնք խաղում են դրսում. հատկապես ֆուտբոլը: Նրա կարծիքով, մանկական մամուլը դպրոցի շարժիչ ուժերից մեկն է: Մեծ սպասելիքներ ունի «Մենք» խմբագրությունից, հույս ունի, որ «Մենք»-ը կդառնա հանրապետական թերթ: Սիրում է լրագրությունը, բայց երբեք չի ցանկանա աշխատել այդ բնագավառում: Սիրում է բոլոր պատանի լրագրողներին և ցանկանում նրանց պրպտուն և անհաշտ աշխատանք: Ահա մեր Գևորգ Հակոբյանը: Իրոք լավն է, չէ՞…
Ընթերցարան
- Հետաձգել թռիչքը, որպեսզի կարողանանք տեսնել արևի խավարումը
- Հայաստանում չկան ազատ ապրող կանայք
- Կրթված կանանց հետ տղամարդիկ ավելի երկար են ապրում
- Թոռն իր իննսունվեցամյա ֆերմեր պապին դարձրել է իսկական դենդի. Ոճը և նորաձևությունը հրաշալի են գործում
- Կարոտ կա. ուժեղ կնոջ տխուր սիրո պատմությունը
ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարը մեղադրել է Ռուսաստանին
Վրաստանը նախընտրեց ադրբեջանական գազը. Վրաստանն այլևս չունի ո՛չ Ռուսաստանից, ո՛չ էլ Իրանից հավելյալ ծավալի բնական գազ գնելու կարիք… Պայմանագրի համաձայն Վրաստանը հավելյալ հինգ հարյուր միլիոն խորանարդ մետր գազ կստանա Ադրբեջանից:
Ֆոտոխմբագիր՝ Անահիտ Հարությունյան
# 607