Օրվա հոգսը բավարարում է (բավ է), իհարկե, իմ օրվան, իսկ Արմինեն, Դավիթ Բլեյանը պահանջում են, որ ես հրապարակեմ-հստակեցնեմ իմ առաջիկա օրերի անելիքները… Հուլիսի 28-ին Կողբից Մեղրաձորի Այդին կոչվող ճամբարային տարածք տեղափոխվեց մեր արշավախմբային հանդերձանքը։ Երեկոյան խոսեցի զվարթաձայն արձագանքող Գնել Հարությունյանի հետ: Այսօր-էգուց ես օգնելու եմ կրթահամալիրի ուսումնական-հայրենագիտական ճամփորդությունների կենտրոնի ղեկավար Կարինե Պետրոսյանին (հեռ.՝ 094.93.04.43, K.Petrosyan@mskh.am) և կրթահամալիրի արշավախմբային կայանի ղեկավար Հրաչ Առաքելյանին (հեռ.՝ 091.40.31.80, kayan@mskh.am)՝ պատրաստելու «Մեղրաձոր 2015» վրանային-դաշտային ճամբարի հուլիսի 31-ի մեկնարկը:
«Մեղրաձոր 2015» վրանային-դաշտային ճամբար:
Լուսանկարները՝ Կարինե Պետրոսյանի:
Ժամանակին ես առաջարկել եմ ուսումնական նախագիծ «Հայաստանի քաղաքները»… Հիշո՞ւմ եք: Ես դժգոհ մնացի նախագծի ընթացքից՝ միջոցառումների վերածվեց: Հայաստանում այսօր, Երևանից բացի, կա 17 քաղաք՝ հարյուր հազարավոր քաղաքացիներով (հիմա ո՞վ է հավատում թվերին, որ դնենք հաշվենք, կամ ինչպե՞ս հաշվենք…): Ինչպիսի՞ն են այս քաղաքները որպես բնակավայրեր, երևանցու աչքերով…
— Ի՞նչ ասել է քաղաք, հայրիկ, քաղաքացի…- հարցնում է Դավիթը…
— Քաղաքաբնակ,- ավելացնում եմ ես,- մարդ, որ ապրում է քաղաքում, ոչ թե գյուղում…
Հեծանիվը՝ հեծանիվ, գյուղը՝ գյուղ, բնությունը՝ բնություն, բայց ես ուզում եմ, թեկուզ կարճատև, լինել-ապրել մեր քաղաքներում, ապրել հյուրանոցում, ման գալ՝ որպես քաղաքաբնակ… Ի՞նչ գրավչություն ունեն մեր Հայաստանի այսօրվա քաղաքները… Սկսում եմ: Հուլիսի 31-ին՝ ձեզ ճանապարհելուց հետո, Դավթի ու Արմինեի ուղեկցությամբ նստելու եմ Երևան-Գյումրի գնացքը: Արձակուրդային թափառումի օրեր Գյումրիում… Ուզում եմ ապրել Գյումրի քաղաքում, ոչ Շիրակի մարզում, նրա այս կամ այն գյուղում-տեսարժան վայրում… Կպատմեմ. հետևե՛ք իմ օրագրին:
Այսօր՝ Գեղարվեստի Բանգլադեշի լողափում։
Լուսանկարները՝ Կարինե Մամիկոնյանի։
Ի՞նչը կառանձնացնեի-կկարևորեի կրթահամալիրի կրթական միջավայրի բարելավմանն ուղղված իմ ամառային չարչարանքներից: Երեք սպասելիք.
- 2015թ. 6 տարեկան 1-ին դասարանցիները՝ Լուսինե Գասպարյանի (Հիմնական դպրոց), Տաթև Թամազյանի (Նոր դպրոց), Լուսինե Պետրոսյանի (Դպրոց-պարտեզ) սաները, ուսումնական տարին կսկսեն լաբորատորիա-սրահում՝ ընդարձակ, հարմար, բազմաբնույթ ուսումնական աշխատանքի համար կազմակերպված միջավայրում…
- Ինձնից շատ ժամանակ-ջանքեր են խլում կրթահամալիրի հեծանվասպորտի դպրոցի պայմանների ստեղծումը և հայրենագիտական արշավախմբային գործունեության կայանի կազմակերպումը… Սրանք իմ նվերներն են կրթահամալիրին. հո դատարկ ձեռքերով չե՞մ կանգնելու իմ 60-ամյակին. բոլորիդ հասնող նվերներ եմ ընտրել՝ հատուկ 2015թ.-ի սեպտեմբերի 4-ի առիթով: Բարո՜վ վայելեք: Հետո ի՞նչ է լինելու: Սկսե՞լ է լինել: Յուրաքանչյուրն ունենալու է արշավախմբային գործունեության համար անհատական պարագաներ՝ ուսապարկ, քնապարկ, սննդի-հիգիենայի կազմակերպման հարմար միջոցներ (պարագաներ). 2015-ի սեպտեմբերի 4-ից սկսած շատ ենք արշավելու…
- 2015-16 ուստարում մենք կրտսեր դպրոցում չենք ունենալու լողալ չիմացող դասվար-դաստիարակներ ու սովորողներ՝ սկսած 5 տարեկանից: Ահա, մեջբերեմ 2015-16 ուսումնական պլանից. «Լողալ կարողանալը 1-ին դասարանից ձևավորվող ուսումնական կարողություն է, որ կազմակերպվում է սահմանված կարգով»։
Այո, շուրջօրյա-շուրջտարյա գործող բաց և ծածկած լողավազանները, որպես ուսուցման կենտրոններ, կլինեն մատչելի-գրավիչ յուրաքանչյուր 5-ից 10 տարեկան սեբաստացու համար:
Գյուղացիական տնտեսության օրվա բերքը: Լուսանկարները՝ Մարի Միքաելյանի:
Իսկ այսօր մենք օրվա վերջում ընտանիքով գնալու ենք Օհանավան՝ այցելելու աչքի վիրաբուժական միջամտություն տարած մեր Գարիկ փեսային՝ Նազենի աստղ Հովհաննիսյանի հայրիկին, Նազենի կրտսեր Հովհաննիսյանի պապիկին… Արմինեի մեքենայով: Արմինեն կեցցե՛, բարեխիղճ հաղթահարեց ինքնուրույն վարելու արգելքը, և հիմա, եթե ես հեծանվի վրա չեմ, Արմինեի վարած մեքենայով եմ… Կեցցե և մեր Գարիկ փեսան, որ իրեն բնորոշ թեթևությամբ տարավ այս ամենը ու օր առաջ հայտնվեց պարտիզպանի իր տեղում։
Օրվա ավարտը Գեղարվեստի դպրոցում: Լուսանկարները՝ Արմինե Աբրահամյանի:
Ֆոտոխմբագիր՝ Տաթև Բլեյան
#404