[embedplusvideo height=”350″ width=”550″ editlink=”http://bit.ly/1uv3KpA” standard=”http://www.youtube.com/v/ihKrZk2gL9U?fs=1″ vars=”ytid=ihKrZk2gL9U&width=550&height=350&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep5449″ /]
[embedplusvideo height=”350″ width=”550″ editlink=”http://bit.ly/1uv3KpA” standard=”http://www.youtube.com/v/ihKrZk2gL9U?fs=1″ vars=”ytid=ihKrZk2gL9U&width=550&height=350&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep5449″ /]
«Պոզդնի» ազգ ենք. ցանկացած կարևոր քննարկում ուշացած ենք սկսում… 1in.am-ի լրագրող Սիրանուշ Պապյանի հարցազրույցը։
Օրոր, օրորոցային, հայրուր, լուրիկ, դանդան, նեննի, նանի… ինչպես էլ կոչենք օրորոցային երգերը, դրանք մոր քաղցր ձայնով հնչած առաջին երգերն են, որ ըմբոշխնում է ամեն մանուկ: Թվում է, թե այդ երգերը
Մեր կարևորագույն թշնամին տգիտությունն է. դիպլոմը սովորելու միակ մոտիվացիա դարձնելը, հանրակրթական դպրոցում քաղաքացի դաստիարակել չկարողանալը ու «բիլգեյցների» սերունդ ակնկալելը: Արդյունքում ունենք ընտրակեղծարար ուսուցիչ, անպիտան մասնագետ և աշխատատեղեր փնտրող բայց դրանց