Հիշողությունը երևակայություն է: Որովհետև ինչ-որ հիշում ես, նման չէ ճշգրտորեն քո տեսածին, և քանի որ տեսածը տարբեր է, քո հիշողությունը մի աստիճանն է երևակայության: Իսկ երևակայությունը վերհիշված իրականն է: Այսքան:
Վ․Սարոյան

«Եթե»-ների, «ապա»-ների, «գուցե»-ների սիրահար չեմ․ պարզապես իմ երևակայությունը շարունակում է պոկել ինձ ցանկացած իրականությունից, իբր ինքն է ու կա, որքան էլ Տիեզերքից, թե Անապատից շարունակ լսվում է՝ մի՛ արագացրու իրադարձությունները, ընթացքը․ ես այդքան զորեղ չե՞մ… Գիտեմ։

Անկողնային պարագաների պատրաստում Արևելյան դպրոցի նախակրթարանի համար․ լուսանկարները՝ Մարինե Խաչատրյանի։ 

Շաբաթ՝ հոկտեմբերի 27-ին, ինչպես և կիրակի այս՝ հոկտեմբերի 28-ին, տանից դուրս գալ չէր կարելի․ կարելին թերապևտիկ ռեժիմն էր, անկողնում անցկացնելը։ Իմ օստեոխոնդրոզը ինձ նեղում է։ Անցած շաբաթվա խոնավ օրե՞րն էին, թե՞ երկար ճանապարհները։ Ինձ այդքան նստել չի կարելի, նյարդերը սրված, իհարկե, ու այս բոլորը միասին ինձ նորից իմպուլսիվ-դյուրագրգիռ են դարձնում, այնքա՜ն, որ Արատեսի վանքի զարմանալի բարձունքին գյոզալ հարսանեկան ծեսի անհամը եղա․ Տաթև-Արևիկ տեխնոլոգներ ջան, Արմինե Թոփչյան-երգչախումբ ու բոլորդ՝ ծեսաստեղծ սովորող-ուսուցիչ սեբաստացիներ, Հարություն Թոփիկյան, Աննա Երիցյան ու Մարիամ Մնացականյան, յուրաքանչյուրդ… Շաբաթ օրը Վերնաշենի Սուրբ Հակոբում,  ներսում-դրսում, Արատեսի վանքի բարձունքին ծիսական-հարսանեկան, շշմելու էր՝ ծղոտի մեր ինստալյացիայով, Եղեգիսի կիրճի դպրոցների ստեղծած ուտեստի ծիսական սեղանով, շարժումով՝ պարով, երգով, նվագով կենդանի… մարդկանցով, բոլորը ծեսի մասնակից-հարսանքավորներ, ուրախ… Ախր, ես էլ ամենագոհն էի, պարզապես ամֆիթատրոնը, այս անգամ՝ Եղեգնաձորի, մերը չէ․ մերը բարձունքն է, շրջանը, հարթակը… Պետք էր մնալ Արատեսում, միասին քայլել, անցնել Խաչոց ձորով, բարձրանալ հյուսիս՝ մինչև մեր կղզին-թերակղզին, մինչև վտակներ Արատեսի… Դարձի ճանապարհին՝ Եղեգիսի Սուրբ Աստվածածնում երեկոյան ժամերգությամբ…

«Առավոտը կրթահամալիրում»․
լուսանկարները՝ Նունե Խաչիկօղլյանի։

Ո՛չ Արատեսում սթրվել եղավ իմ շաբաթ օրը, ո՛չ իմ կիրակի օրը Երևանում՝ առանց աշխատանքային Արատեսի․․․

Այսօր Արատեսի դպրական կենտրոնում իր հնգօրյա բանակումն է սկսում կրթության և գիտության նախարարության «Արամ Մանուկյան» մարզառազմական մասնագիտացված դպրոցը։ Սմբատ Պետրոսյան ղեկավարը Մարիամ-Հասմիկ սիրուն զույգի հետ Թուրքահայաստանում է։

Շտապ ձևավորված սանիկների խմբով՝ Գևորգ Հակոբյան, Միքայել Ղազարյան, Տաթև Համբարյան, կիրակի օրով դեսանտ իջանք Արատեսում․․․ Աշխատեցի, քայլեցի, Եղեգիսից, Արտաբույնքից, Հերմոնից, Շատինից, Եղեգնաձորից եկած Արատեսի շինարարների գլխին կանգնեցի։ Ի՞նչ էր իմ տված օգուտը՝ իրենք գիտեն, բայց աշխատանքով իմ, իմ տեսածով խաղաղվեցի․․․ Կիրակի օրվա վերջում դպրական կենտրոնի արևելյան լանջով, Արատեսի վտակի ձորով, դպրական կենտրոնը շրջանցող նոր ճանապարհով անցա մինչև վերջ՝ մեր նորաստեղծ պանդոկ-սիրո անկյուն մաքրվող տարածքով… Կախեթին Սիղնաղի-սիրո քաղաք կունենա, մենք Եղեգիսի Արատեսում մի անկյուն չե՞նք ունենա։ Ականջիս հիմա էլ վտակի խոխոջն է, ձորի աշնան լռությունը. ես Արատեսում եմ։

«Ուսումնական ճամփորդություն դեպի Գյումրի»․
լուսանկարները՝ Մարիաննա Հապետյանի։

Արագացնո՞ւմ եմ իրադարձություները Շատինով-Շատինի ձորով-Շատիվանք ուխտով հայտարարված, Տիեզերք ջան, ուրբաթ կլինի այս՝ նոյեմբերի 2-ի՞ն, թե՞ շաբաթ՝ 3-ին, այսօր որոշեք, սեբաստացի սովորող-ուսուցիչ, մեր քայլքը ուխտավորի, անծանոթ մարդկանց ընկերակցությամբ, մեր ժամերգությունը-աղոթքը Շատիվանքում, մեր պարատունը Շատինի Մարատ Սմբատյանի խոստացած մատաղի սեղանի շուրջ, հաշտության-համերաշխության, փոփոխությունների ճանապարհով միասին անցնելու ուխտ… Այսօր հատ-հատ որոշեք, հայտնեք, որ ձեր «այո»-ն, այո լինի, և «ոչ»-ը՝ ոչ…

Լավ է, որ նոյեմբերի նախագծային շաբաթում, սեբաստացու օրեր․ կրթահամալիրի տոնին մեզ հետ կլինեն Գլաձորի դպրոցի սովորողների-ուսուցիչների խումբը, Արտաբույնքի աղջիկների ֆուտբոլային հայտնի թիմը…

Չգիտեմ՝ Վերնաշենի տնօրենի, գյուղապետի, բնակիչների հետ մենք սկսեցի՞նք Սուրբ Հակոբ եկեղեցին գործող դարձնելու նախագիծը… Սուրբ Հակոբով, Սպիտակավորով, Շատինի վանքով այսպիսի՜ մի եռանկյունում հայտնագործելու մի իրական աշխարհ կա․․․

Ֆոտոխմբագիր՝ Սուսան Ամուջանյան
#1479