- Ցած իջնելիս ծիծաղում է, բարձրանալիս նա լալիս է
- Ճերմակ դաշտի վրա սև հետքեր է թողնում նա
- Հոս պուպուզ, հոն պուպուզ, երդիկից`դուրս
- Ա-ն ու Բ-ն թառեցին, Ա-ն ընկավ, Բ-ն կորավ, ո՞վ մնաց լարին
- Անգետի մեկը «բողկ» բառը ցանել մտածեց գարնանը: Արդ այս հարցն է մտքումս ծագում. բո՞ղկ, թե բառեր կաճեն այգում
«Հանելուկ ստեղծելիս ի՞նչն է գործի դրվում` տրամաբանությո՞ւնը, թե երևակայությունը»: Սա էլ իմ վերջին հարց-հանելուկը Տաթևիկին: Քո ծննդյան օրը, Տաթևիկ, մի գաղտնիք բանամ, որ ինձ օգնել է գտնել Ռոդարին: Պահմտոցի խաղը, որ Շուշկին շատ է սիրում, կապված է հանելուկների նկատմամբ նույն հակումով` նոր կորած էի, իսկ այժմ կամ: Ես արդեն չկայի, պարզվեց` ահա, այստեղ եմ: Նման «կանխորոշված» վտանգ հաղթահարելու շնորհիվ Շուշանիկի մեջ ամրանում է իր նկատմամբ վստահությունը, աճելու հատկությունը, լինելիության երջանկությունը:
Իմ Հանելուկ-Շուշանիկին, իմ Ձնծաղիկ-Տաթևիկին… թաքնված հայրիկ.
Գաղտնիք է` հանելուկի նման,
Անվերջ է` թվերի աշխարհի պես,
Զրնգուն է, ինչպես մի երգ
Ու հայտնվում, կարծես,
Պահմտոցի խաղում…
Նրա անունն է` Շուշանիկ Բլեյան
11.03.2001թ. մարտին հայտնվում է ձնծաղիկը, ու ծնվում է Տաթևիկը: