«Փաստ է, որ տնտեսությունն առաջ է ընթանում: Փաստ է, որ մենք աճ ունենք: Փաստ է, որ անցած տարվա համեմատ՝ աշխատավարձերն ավելացել են: Փաստ է, որ մենք ստեղծել ենք 60.000 նոր աշխատատեղ»,- հայտարարել է… (կռահեք) Վրաստանի էկոնոմիկայի նախարարն ու բիզնեսմեններին վրաց ավելի մեծ ակտիվության կոչ արել:
— Ուրախացա՞ր,- ուղիղ և պայծառ՝ աչքերիդ մեջ խեթելով կհարցնի Դավիթ Բլեյանը: Ուրախացե՛ք, ինչպես ես: Իսկ տասը տարվա մեջ առաջին անգամ… աշխատանքային այցով ԱՄՆ կմեկնի (կռահեցի՞ք ով) Լուկաշենկոն: Զարմացա՞ք: Իսկ ԱՄՆ-ում դպրոցականներին գրքերի փոխարեն iPad-ներ են բաժանում: Ներկայումս ԱՄՆ-ի դպրոցներում գործածվում է տասը միլիոն iPad. ինչո՞ւ iPad՝ Apple- ի պլանշետներն ամենահարմարն են կրթական նպատակներով, նաև, ավելի էժան են: Սեբաստացինե՛ր, տեղում դոփելը, ետ-ետ գնալ-նայելը ժամանակի մսխում է. առա՜ջ… մեր ետևից գալիս են Ամերիկայում, Ասիայում, Եվրոպայում… Կրթական կենտրոնը մնում է Բանգլադեշում, քանզի մենք ենք նրա հեղինակները…

Քնելուց առաջ երեխաներին հեքիաթ-գիրք կարդալու անհրաժեշտություն-օգտակարությունը նորանոր ապացույցներ է ստանում. գիտնականների հեղինակած այս մեկն այդ շարքից է: Մեր կենսափորձը լավագույն հաստատումն է. ավելի լավ կա՞պ, քան ծնողների ու երեխայի ամենօրյա ընթերցողական հեքիաթասացի կապը: Նաև սրա շնորհիվ է մեր Դավիթ Բլեյանը մեծանում ավելի ըմբռնող ու արտիստիկ:

Հայացք Խուստուփի բարձունքից: Լուսանկարները՝ Մարիետ Սիմոնյանի:

Իսկ Չինաստանում սկսել են պատժել ծույլ պաշտոնյաներին… պատճա՞ռը. «զարգացման նախագծերի հավանության արժանացման և դրանց համար գումարի հատկացման ձգձգումները»…

Եվ ԱՄՆ-ի նախագահն ու Իրանի արտգործնախարարը 1979-ից այս կողմ առաջին անգամ միմյանց ձեռք են սեղմում ՄԱԿ-ում…

 Հայրիկին` Դավիթ Բլեյանի երեկոյան զբոսանքից:
Լուսանկարները` Արմինե Աբրահամյանին:

Կիրակնօրյա ընթերցարան

Արդեն հասցրե՞լ եք ծանոթանալ Նունե Մովսիսյանի ու նրա ընկերների կիրակնօրյա ընթերցարաններին ու մեդիագզրոցին, կիրակնօրյա «Դպիրին»:

Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի ծնողական լրացուցիչ կրթության ակումբ: Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի: 

#467

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Պետությունը պետք է փակուղի չլինի

Անեկդոտներն էլ, որպես իրենց ժամանակի պատմություններ, հայտնի են լինում, պատմվում-փոխանցվում, հետո չեն փոխանցվում, մոռացվում են… Ի՞նչ են լինում մոռացված անեկդոտները, ի՞նչ անես, եթե չես մոռացել, բայց չես փոխանցում-պատմում… Իմ օրագրում

Հեր ու տղա, ետևում թողած կիրակին, ձեռք ձեռքի…

— Պա՛պ, արի հեր ու տղա գնանք քայլենք… իսկ մայրիկը թող գնա խանութներով… Ես գիտեմ՝ ինքը ուզում ա։ Տեսնենք՝ ով շուտ տուն կգա… Այսպես գործածելով «հեր ու տղա»-ն Դավիթն ընդարձակում

Եվ ողորմեա քո արարածոց և ինձ՝ բազմամեղիս…

Այն, ինչ ուզում եմ ու կարող եմ հիմա ձեզ պատմել, որ չպատմեմ, հետո ինչո՞ւ պիտի պատմեմ… 1992-ի հուլիսին ծանր շրջան էր Արցախում… Ադրբեջանի ջոկատները-զորամիավորումները մտնում էին Մարտակերտ… Մարտակերտցիներն ընտանիքներով, մեծով-պստիկով